Kann fólk ekki orðið að tala og hví er ekki hægt að nefna hlutina réttu nafni?

Það virðist vera svo að sífellt fjölgi þeim sem finnst of erfitt að ræða bara við náungann heldur nota hnefann í staðinn til að koma skilaboðum sínum á framfæri.  Þarf kannski að senda íslendinga á íslenskunámskeið??!!  Það er ótrúlegt hve oft maður les fréttir um svipaðar uppákomur núorðið.  Einhver réðist bara á annan og sló eða annað verra. 

Ég verð nú líka að spurja hvers vegna fréttamaður getur ekki nefnt hlutina réttu nafni?  Hví er ekki hægt að tala um heimilisofbeldi í stað þess að setja slíkt í einhvern sparibúning og tala um deildur sambúðarfólks sem ljúki mað handalögmálum?  Er fréttamaðurinn kannski að reyna að setja teppið yfir að þarna er verið að beita ofbeldi??  Fréttamaður talar fyrr í fréttinni um reykingarmanninn sem sleginn er í rot og tengir það beint við upphafssetninguna sem segir frá líkamsárás.  Hví finnur hann þörf hjá sér að draga heimilisofbeldið aðeins út úr þeirri umfjöllun með greinaskipum og kalla það deilur??  Er þetta kannski ekki líkamsárás í hans huga?  Er ekki um líkamsárás að ræða þegar sambýlismaður/kona eða eiginmaður/kona beitir maka sinn ofbeldi??

Já það eru margar spurningar sem vakna hjá mér við lestur fréttar sem þessarar. 

Sleginn í rot fyrir að reykja í dyragætt á krá

Svart á hvítu

Hingað til hafa sumir haldið því fram að barnaklám á netinu haldi frekar barnaníðungum frá börnunum en hið gagnstæða. Nú er semsagt sannað að það er sko aldeilis ekki rétt - þvert á móti eykur barnklám á netinu misnotkun á börnum og barnaníðingar viðurkenna að barnklám hafi vakið hvatir þeirra til að misnota börn.

Þetta sýnir okkur jú hve NAUÐSYNLEGT það er að rannsaka barnaklám á netinu og koma í veg fyrir slíkt. Þannig höfum við mögleika á að barja mörgum börnum samkvæmt þessari frétt og rannsókn. Bæði er þeim börnum bjargað sem annars eru misnotuð til að barnaklám netsins verði að raunveruleika og einnig er komið í veg fyrir að hvatir þessa barnanýðinga sem það skoða vakni og aukist.

Áfram Gná segi ég nú bara

Handsami níðinga á netinu

Kynjafræðirástefna 2007

Mig langar að benda ykkur á áhugaverða ráðstefnu í Háskóla Íslands sem fram fer um næstu helgi (föstudag - laugardag).  Hægt er að lesa allt um þessa ráðstefnu hér: http://www.rikk.hi.is/Apps/WebObjects/HI.woa/wa/dp?id=1022985

Ráðstefnan er öllum opin og er ókeypis aðgangur.

Ég mun örugglega mæta á einhver atriði þessarar ráðstefnu og sérstaklega í eina málstofuna á föstudeginum.  Þar mun Sigrún Sigurðardóttir meðal annars fjalla um rannsókn sína.  Þessi rannsókn finnst mér mjög áhugaverð og niðurstöður hennar eru mjög svipaðar og niðurstöður rannsóknarinnar minnar.  Ég hvet alla til að mæta á þessa ráðstefnu og láta í sér heyra.

Hér má sjá umfjöllun um rannsóknina hennar Sigrúnar

Sigrún Sigurðardóttir:
Kynferðisleg misnotkun og önnur sálræn áföll í æsku og áhrif þeirra á heilsufar og líðan kvenna.
Rannsóknir sýna að börn sem verða fyrir ýmsu ofbeldi eða kynferðislegri misnotkun upplifa mikla vanlíðan, eru með geðræn vandamál, lélega sjálfsmynd og sjálfsvígshugsanir. Á fullorðinsárum koma fram ýmis líkamleg, geðræn og félagsleg vandamál og einstaklingar leita mikið í heilbrigðisþjónustuna.
Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna heilsufar og líðan kvenna sem hafa orðið fyrir sálrænum áföllum í æsku, eins og kynferðislegri misnotkun og öðru ofbeldi. Rannsóknaraðferðin var fyrirbærafræðileg, eigindleg og kennd við Vancouver-skólann. Tekin voru samtals 14 viðtöl við sjö konur á aldrinum 30-65 ára sem höfðu slíka sögu og höfðu leitað sér aðstoðar í heilbrigðiskerfinu.
Niðurstöður rannsóknarinnar sýna að sálræn áföll í æsku, eins og kynferðisleg misnotkun og ofbeldi, hafa mjög alvarlegar afleiðingar. Þeim var skipt í sex megin þemu: 1) Upplifun af áfallinu, þar sem konur ýmist lokuðu á sára reynslu, fóru útúr líkamanum eða upplifðu ,,sálarmorð”. 2) Slæm líðan sem barn og unglingur þar sem þær lýsa allar mikilli vanlíðan, voru með geðræn og líkamleg einkenni og voru berskjaldaðar fyrir endurteknu ofbeldi. 3) Líkamleg einkenni sem þær voru þjakaðar af á fullorðinsárum eins og móðurlífsvandamál, útbreiddir verkir, vefjagigt og eru fimm þeirra öryrkjar sökum þess. 4) Geðræn vandamál sem hafa þjakað þær allt lífið með kvíða, þunglyndi, sjálfsvígshugsunum og sjálfsvígstilraunum. 5) Erfiðleikar við tengslamyndun, traust og snertingu, en þeim hefur gengið mjög illa að tengjast maka og börnum og átt erfitt með snertingu og kynlíf. 6) Staðan í dag og horft til framtíðar. Allar konurnar þróuðu með sér einkenni áfallaröskunnar, lifa við mikla vanlíðan í dag, eru oft fullar vonleysis og finnst þær vera að gefast upp á lífinu.

Smá beiðni til ykkar

Mig langar að koma með smá beiðni til ykkar sem lesið þetta blogg mitt.  Mig langar að fá ykkur til að skoða síðu samtakanna Styrkur - úr hlekkjum til frelsis (sjá hlekk hér til hliðar þar sem ég kann ekki að setja inn svona slóðir í bloggið eða fara bara beint á www.styrkur.net).  Mig langar að fá ykkur til að segja til um hvort ykkur finnst vanta eitthvað þarna inn og ef svo er hvað vantar. 

Ekki vera feimin að koma með uppástungur og skoðanir á síðunni.  Ég hef verið að breyta henni og reyna að bæta en það má alltaf laga.

Má líka koma fram hvað ykkur finnst gott við síðuna

Fjármálin fylgja ekki eftirspurninni

Mér fannst mjög gott og jafnframt mjög slæmt að lesa þessa frétt. 

Slæmt vegna þess að það er ekki gaman að svo mikil fjölgun á tilkynningum til barnarverndar sé að því leiti að það merkir að mjög mörg börn búi við bágar aðstæður.  En jafnframt var gott að lesa fréttina þar sem hún segir einmitt að hluta af þessari fjölgun tilkynninga má rekja til þess að almenningur er farinn að líta á þessa þjónustu sem aðstoðarkerfi og einmitt þjónustu í stað þess að horfa á hana sem slæma refsingu.  Það er gott að almenningur er farinn að átta sig á því að barnarverndarnefnd er ekki Grýla heldur góður stuðningur við börn samfélagsins.

Ég vona einnig að almenningur sé orðin það upplýstur að hann sé farinn að átta sig á að það er ekki einungis siðferðisleg skylda okkar að tilkynna ef grunum leikur á að barn búi við bágar aðstæður heldur er það lagaleg skylda okkar.  Það er nefnilega svo að almenningur er ekki síður bundinn þessari lagalegu skyldu en til dæmis fagfólk en það hefur því miður verið svo að almennt hefur fólk ekki áttað sig á þessu.  Einnig er von mín sú að almenningur átti sig á að það skal hafa í huga að láta barnið njóta vafans í stað hins fullorðna.  Hingað til hefur nefnilega tíðkast sú hugsun að sá fullorðni fær að njóta vafans og fólk hugsar sem svo að það geti ekki tilkynnt nema að vera 150% viss í sinni sök því ef viðkomandi hafi rangt fyrir sér sé það svo slæmt fyrir hin fullorðna.  En ég segi nú bara hvað með barnið??  Er ekki einmitt málið að tilkynna þar sem að líkur eru á að viðkomandi hafi rétt fyrir sér og þar af leiðandi að barn sé vanrækt?  Þannig stöndum við vörð um barnið og hugsum um hag þess.   Ef viðkomandi hefur rétt fyrir sér þá er það aðeins barninu í hag að tilkynna og gripið sé inn í málin sem fyrst.  Nú hafi viðkomandi rangt fyrir sér er bara jákvætt að það komi í ljós að barnið búi við góðar aðstæður.  

Ég vona að yfirvöld fari að átta sig á að það þarf að setja inn mun meiri fjármuni til þessara málefna svo hægt verði að ráða fleira fólk til að sinna þessum auknu tilkynningum.  Tilkynningum á nefnilega (vonandi allavega) eftir að fjölga enn frekar þar sem almenningur er nú upplýstari um starfsemi barnaverndar en áður og einnig um að horfa skal á rétt barnsins í stað þess að horfa á rétt hins fullorðna. 

Áhyggjur af auknu álagi á barnaverndaryfirvöld

Neyðarkall

Hvet alla til að styrkja björgunarsveitirnar okkar og kaupa að minnsta kosti einn neyðarkall sem reyndar er kerling í ár    Við vitum aldrei hvenær við þurfum sjálf á hjálp þeirra að halda já eða vinir eða vandamenn.

Óhuggulegt

Já mér finnst óhuggulegt að einhver hafi það í sér að skilja eftir illa slasað dýr.  Ef var ekið á hrossið er þetta bara óafsakanlegt að fara af vettvangi án þess að sjá til þess að hrossið sé aflífað ef það þarf eða komið undir læknishendur.  Ef hrossið féll af bíl er óafsakanlegt kæruleysi að fylgjast ekki betur með en svo að verða ekki var við þetta - allavega að snúa ekki við þegar viðkomandi verður var við þetta.

Æ mér finnst þetta bara óhugguleg frétt og þetta er bara MJÖG ill meðferð á dýri og ill meðferð á dýrum er í mínum huga lítt skárri en ill meðferð á fólki. 

Komið að mikið slösuðu hrossi

Hvort er óhuggulegra?

Hvort er óhuggulegra að drengurinn myrti eða að hann tók svo myndir af fórnarlambi sínu??

Mér finnst alltaf óhuggulegt að lesa um voðaverk sem morð eru og hvað þá þegar morðinginn er svo ungur.  Enn óhuggulegra er jú að drengurinn sýndi þá siðblindu eða tilfinningakulda eða hvaða ástæða sem er á bak við að hann fann hjá sér þörfina að taka mynd af voðaverknaðinum.  Ekki nóg með það heldur virðist hann hafa haft þörfina að hreykja sér að verknaðinum og senda myndirnar á vini.

Ég reyndar get ekki heldur varist þeirri hugsun þegar ég les svona að þessi drengur (í þessu tilfelli er þetta ungur drengur) hafi sennilega ekki átt góða ævi.  Honum hlýtur að líða ömurlega sálarlega þegar tilfinningar hans eru orðnar svo skemmdar að hann fremur slíkan verknað.  Velti því fyrir mér hver fortíð hans er sem gerir hann að þeim tilfinningakalda morgðingja sem hann virðist vera í dag?  Ætli þetta sé fyrsta voðaverkið hans eða ætli hann hafi verið að sýna af sér afbrygðilega hegðun áður?  Æ það eru svo margar spurningar sem vakna við lestur svona frétta og svo sannarlega vekur það óhug að einhver hafi í sér að fremja slíkan voðaverknað - hvað þá þegar gerandinn er svo ungur. 

Fimmtán ára morðingi myndaði fórnarlamb sitt

Skilgreiningar á ofbeldi

Vegna þess að ég veit að því miður gera sér langt í frá allir grein fyrir hvað felst í þeim hugtökum sem notuð eru yfir ofbeldi ákvað ég að setja hér inn þær skilgreiningar sem ég notaði í rannsókninni minni.  Þetta eru einnig þær skilgreiningar sem að Stígamót og Kvennaathvarf hafa notað í mörg ár.

 

     Kynferðisofbeldi gagnvart börnum

Kynferðisofbeldi gagnvart börnum er yfirhugtak sem notað er um kynferðislegt atferli eldri einstaklinga gagnvart börnum. Undir það falla sifjaspell, kynferðisofbeldi ókunnugra gagnvart börnum, barnavændi og barnaklám, þ.e. þegar börn eru notuð í klámmyndum. Sifjaspell eru algengasta form kynferðisofbeldis á börnum.

Sifjaspell er skilgreint sem allt kynferðislegt atferli á milli einstaklinga, sem tengdir eru tengslum trausts og þar sem annar aðilinn vill ekki slíkt atferli, en er undirgefinn og háður ofbeldismanninum á einhvern hátt (Guðrún Sigríður Jónsdóttir, 1993).

Með kynferðislegu atferli er verið að tala um hvers konar þukl eða káf á kynfærum, að neyða börn til að hlusta á eða horfa á klám, að ofbeldismaður lætur barn fróa sér og/eða fróar því, á við barnið samfarir, hvort sem er í munn legglöng eða endaþarm, með fingri, getnaðarlim eða hlutum (Guðrún Sigríður Jónsdóttir, 1993).

Nauðgun

Nauðgun er skilgreind sem kynferðislegt ofbeldi þar sem aðili þrengir sér

eða gerir tilraun til að þrengja sér inn í líkama annarrar persónu gegn vilja

hans/hennar og brýtur þar með sjálfsákvörðunarrétt og sjálfsstjórn hans/hennar á bak aftur (Ársskýrsla Stígamóta, 2003).

Kynferðisleg áreitni

Erfitt er að skilgreina kynferðislega áreitni, því það sem einum virðist vera kynferðisleg áreitni getur litið út sem eðlilegur hlutur hjá öðrum. Því er besta skilgreiningin sú að kynferðislegum athöfnum, orðum eða myndum er beitt gegn vilja þess sem fyrir áreitninni verður og það skaðar hann/hana. Ef viðkomandi finnst hann/hún hafa verið beittur kynferðislegu ofbeldi, þá er það raunin því farið hefur verið yfir þau mörk sem viðkomandi setur (Guðrún Sigríður Jónsdóttir, 1993)

Heimilisofbeldi – andlegt ofbeldi

Í eftirfarandi dæmum er talað um “hann gerandann” vegna þess að málfræðilega er gerandinn karlkyns nafnorð í íslensku. Eftirfarandi dæmi eru betur þekkt í hugum Íslendinga sem heimilisofbeldi en það getur birst í eftirfarandi:

Einangrun:

- Kemur í veg fyrir að hann/hún geti sótt vinnu, skóla, félagsstarf, tómstundastarf.

- Kemur í veg fyrir að hann/hún hitti/eigi samskipti við fjölskyldu og/eða vini.

- Tekur af honum/henni persónuskilríki, greiðslukort, ávísanahefti, ökuskírteini og fleira þess háttar.

- Eltir einstaklinginn, fylgist með honum.

- Opnar póst viðkomandi.

- Notar símnúmerabirti til að fylgjast með hverjir hringja til einstaklingsins.

- Hringir stöðugt heim til að vita hvort hann/hún sé ekki heima.

- Fjarlægir símann.

- Spyr í þaula hvar viðkomandi hafi verið, hvað hún/hann hafi verið að gera og hverja hún/hann hafi hitt.Tortryggir gjarnan svörin (Gondolf, 1998).

Efnahagsleg stjórnun:

- Takmarkar aðgang hans/hennar að peningum.

- Skammtar peninga, sem varla (eða ekki) duga fyrir nauðsynlegustu útgjöldum.

- Þvingar hann/hana til að biðja um hverja krónu og/eða gera grein fyrir hverri krónu.

- Segir ósatt um stöðu fjármálanna, eða heldur þeim leyndum.

- Kemur í veg fyrir að hann/hún starfi utan heimilis, eða ráðstafar launum hans/hennar.

- Tekur af honum/henni peninga s.s. inneign í bankabók, arf o.fl.

- Kemur í veg fyrir að hann/hún hafi greiðslukort, banka- eða ávísanareikning.

- Ráðstafar einn og oft án hans/hennar vitundar, sameiginlegum peningum þeirra (Gondolf, 1998).

Hótanir:

- Ógnar/hótar honum/henni án orða, s.s. með bendingum, hreyfingum eða svipbrigðum.

- Kastar/eyðileggur hluti.

- Eyðileggur persónulegar eigur hans/hennar og/eða annað sem honum/henni er kært.

- Meiðir eða fargar gæludýrum á heimilinu.

- Meðhöndlar hnífa, vopn eða aðra hluti til að ógna honum/henni.

- Hótar að drepa hann/hana eða börnin.

- Hótar að fyrirfara sér.

- Hótar að láta reka hann/hana úr landi, ef hann/hún er af erlendum uppruna.

- Hótar að láta leggja hann/hana inn á geðdeild.

- Hótar að segja „öllum“ hvað hann/hún er „geðveik“ (Gondolf, 1998)

Tilfinningaleg kúgun:

- Brýtur hann/hana niður.

- Hrópar/öskrar á hann/hana.

- Uppnefnir hann/hana, gerir lítið úr því sem hann/hún gerir, hæðist að honum/henni.

- Gagnrýnir hann/hana, setur stöðugt út á hann/hana og verk hans/hennar.

- Niðurlægir hann/hana fyrir framan aðra.

- Lætur hann/hana finna fyrir vanmetakennd og að hann/hún sé heimsk/ur eða barnaleg/ur.

- Telur honum/henni trú um að eitthvað sé að honum/henni t.d. geðveiki.

- Stöðugar ásakanir, m.a. ásakar hann hann/hana fyrir mistök sem hann sjálfur gerir.

- Ruglar raunveruleikanum, m.a. með því að segja að hans/hennar upplifanir, útskýringar og túlkanir séu rangar (Gondolf,1998).

Kynferðisleg misnotkun

- Spottar/niðurlægir hann/hana kynferðislega.

- Þvingar hann/hana til kynlífsathafna, sem hann/hún er mótfallin/n.

- Hótar að misbjóða börnunum kynferðislega.

- Þvingar hann/hana til að horfa á klámmyndir og/eða skoða klámblöð.

- Nauðgar honum/henni eða hótar nauðgun (Gondolf, 1998).

Líkamlegt ofbeldi

- Ýtir, hrindir eða slær til hans/hennar.

- Snýr upp á útlimi.

- Heldur honum/henni föstum/fastri, varnar útgöngu.

- Lemur hann/hana, brennir hann/hana.

- Skaðar hann/hana t.d. með hnífi, barefli, belti, ól eða öðru þess háttar (Gondolf, 1998).

 

Af erlendum uppruna

Hvers vegna finnst fréttamönnum þeir alltaf þurfa að láta það koma skýrt og skilmerkilega fram ef gerandi í ofbelisbroti er af erlendum uppruna??  Oftar en ekki eru fréttirnar skrifaðar þannig að það virðist vera aðalmálið að gerandinn er af erlendum uppruna.  Hvers vegna er það er mér spurn?? Er það kannski einhver leið til að fríja íslenska karlmenn af slíkum verknuðum??  Er óbeint verið að gefa það í skin að íslenskir karlmenn geri ekki svona??  

Persónulega finnst mér engu %#/% máli skipta hverrar þjóðar gerandinn eða gerendurnir eru.  Verknaðurinn er nákvæmlega sá sami hverra þjóðar gerandinn er.  Það á að fjalla um verknaðinn og afleiðingar hans í stað þess að fréttin fjalli að stórum hluta um uppruna gerandans.  

Verknaðurinn (ofbeldi í hvers kyns mynd) er ávallt jafn svívirðilegur sama hverrar þjóðar sá sem framkvæmir hann er og sama hverra þjóðar sá sem fyrir honum verður er.  Það að benda alltaf á að gerandinn sé af erlendum uppruna er í mínum huga næstum jafn slæmt (þar sem í raun er verið að segja að íslenskir kk geri síður svona en erlendir) og dómur einn sem mikið var fjallað um í Svíþjóð á sínum tíma.  Nauðgunardómur var styttur um nær helming - ástæðan??  Jú nauðgunin tók ekki svo langan tíma!!!!!

Hvers vegna benda blaðamenn ekki jafn sterklega á að gerandinn sé íslenskur í þeim tilfellum sem slíkt er???