Þetta eru frábærar fréttir

Stígamót eiga svo sannarlega skilið að fá slíkan styrk og viðurkenningu.  Frábært starf sem þarna er unnið og hefur það bjargað mörgum og á eftir að bjarga mörgum.

Til hamingju með þetta  

Alþjóðleg samtök veita Stígamótum styrk

Frá degi til dags

Leiðsögn dagsins talaði á einhvern hátt alveg extra til mín í dag en hún hljómar svona:

25.apríl

 

Mótlæti fæðir af sér stórfengleika.  Því stærri sem áskorunin er því meiri erfiðleikar sem mæta okkur, því stórkostlegra tækifæri fáum við til að vaxa og þroskast sem manneskjur.  Líf án mótlætis, auðvelt og þægilegt líf, skapar ekkert og skilur ekkert eftir sig.  Þetta er ein óumdeilandleg staðreynd lífsins.

Nú er sumar...

gleðjist gumar - gaman er í dag

 

Gleðilegt sumar kæru vinir og kærar þakkir fyrir veturinn

Ótrúleg heppni

Þessi litla snót var greinilega ekki feig.  Ótrúlega heppin að póstberinn var á réttum stað á réttum tíma.  Finnst nú viðbrögð móðurinnar hljóma ansi mikið eins og hún hafi fengið áfall og viðbrögðin eftir því.  Enda finnst mér það nú ekki skrítið.

Greip barn sem datt út um glugga

Að axla ábyrgð

Það er þetta með siðblinduna og það að axla ábyrgð á gjörðum sínum og því ofbeldi sem maður beitir.  Hef mikið verið að hugsa um þetta síðustu ár og sérstaklega undanfarið.  Hef nefnilega alltaf borið þá von í brjósti að minn fyrrverandi axli loksins ábyrgð á gjörðum sínum og viðurkenni að hann hafi beitt mig ofbeldi og það sem ég hef sagt um okkar samband er ekkert nema sannleikurinn.  Hins vegar geri ég mér alltaf betur og betur grein fyrir því að sennilegast er það algjörlega borin von.  Í hans huga nefnilega er það svo að hann gerði mér ekkert.  Ég er barasta geðsjúkur lygari að vera að halda því fram að hann hafi beitt mig ofbeldi.

Hann nefnilega stendur sem fastast á því að það sé ekki satt.  Hann stóð einnig sem fastast á því í okkar sambandi.  Hann að vísu viðurkenndi einhverju sinni að hann tuskaði mig til eins og hann orðaði það en í hans huga er það að tuska mann til og að beita ofbeldi alls ekki sami hluturinn.  Sérstaklega þar sem að hann taldi nú nauðsynlegt að tuska mig aðeins til þar sem ég hegðaði mér ekki eins og ég átti að gera í sambandinu.  Að hann bæri sök eða ábyrgð hvarlaði aldrei að honum.  

Afleiðingin var líka að ég tók á mig ábyrgðina af ofbeldinu - þar sem hann var jú duglegur að kenna mér að ábyrgðin á því væri mín.  Hann var líka duglegur að fá mig og aðra í umhverfi sínu til að vorkenna sér fyrir ótrúlegustu hluti.  Þannig nýtti hann sér umhverfið til hins ýtrasta.  

Ég man eftir einu skipti í okkar sambúð sem kannski lýsir mjög vel hversu skekkt mat manns á aðstæðum og ábyrgðinni var.  Þetta var 2-3 árum áður en við skildum en ég get ómögulega tímasett atvikið nákvæmlega.  Það er nefnilega svo að flestu í sambandinu valdi ég að gleyma til að byrja með (til þess hreinlega að lifa af) og í gegn um árin hef ég svo verið að muna meira og meira eftir því sem ég styrkist sjálf og er þar af leiðandi tilbúnari til að takast á við minningarnar.  En ég á samt oft erfitt með að tímasetja atburðina nákvæmlega.

En þessi viðburður var semsagt svona.  Herrann hafði farið eitthvað í næsta bæ og hafði ég nú grun um að hann ætlaði eitthvað að teiga á áfengisveigum.  Það sat í mér ótti því slíkt var næstum öruggt til að valda sprengingu í hans skapi og var ég jú sú sem fékk að kenna á því.  Ég fór hins vegar að sofa og náði örugglega eitthvað að sofna því um miðja nótt vakna ég við að dyrabjöllunni er hringt.  Fyrir utan er maður sem ég hef aldrei séð áður og segist hann vera íbúi í þorpinu sem við bjuggum í og að maðurinn minn hafi lent í smá óhappi og sé frekar illa stemmdur.  Þurfi sennilega helst að koma honum undir læknishendur.

Í því að hann er að segja mér þetta sé ég minn fyrrverandi koma gangandi eftir götunni alveg arfa vitlausann af reiði á milli þess sem hann grenjar að hann sé að deyja.  Hann heldur um aðra höndina á sér og ég sé að eitthvað blæðir þar.  Ég man hins vegar að fyrsta hugsunin hjá mér varð sú að upp gaus allt í einu gífurleg reiði og ég hugsaði:  Jæja réðist þú loksins á einhvern sem gat tekið á móti þér!   Á næsta augnabliki skammaðist ég mín gífurlega fyrir þessa reiði og hugsun og varð reyndar mjög hrædd við að hafa látið mér detta þetta í hug - þakkaði bara mínu sæla fyrir að ég hafði aðeins hugsað þetta en ekki sagt það upphátt því þá hefði ég sennilega verið í lífshættu.

Herrann kom upp að húsinu og brjálaðist þegar hann sá þennan nágranna okkar þarna og ætlaði að hjóla í hann - einhvernvegin tókst okkur þó að koma honum inn og nágranninn fór.  Þá hellti herrann sér yfir mig og ég fékk nokkur högg svona til að árétta að ég ætti nú sök á þessu öllu þar sem að ég væri svo ómöguleg í alla staði að hann neyddist bara til að fara á barinn og drekka smá.  Nágranninn hafði greinilega heyrt lætin og hringdi aftur á dyrabjölluna til að athuga hvort hann gæti eitthvað aðstoðað.  En hann var fljótur að sjá að sennilegast væri nú betra þrátt fyrir allt að halda sig fjarri þar sem að herran bókstaflega trylltist þegar hann sá nágrannan aftur.  Hann hótaði öllu illu og ætlaði að skjóta mann og annan.  Hann hótaði þessu reyndar af og til það sem eftir lifði af þessari nótt og ég þakkaði mikið fyrir að ekki væri til byssa í fórum okkar því ég er 100% viss á því að þá hefði herran framið eitthvað voðaverk.

Nú tók við mikil barátta að fá herran til læknis og endaði með því að ég þurfti að vekja nágranna okkar til að fá þá til að aðstoða mig við að fá herrann af stað.  Það tókst af lokum.  Á bráðamóttöku næstu borgar var þónokkuð að gera og þurftum við að bíða í klukkutíma eða svo áður en hann komst að.  Ég man hve ofboðslega ég skammaðist mín þennan tíma þar sem að herran sat og jós svívirðingum og skömmum yfir allt og alla og þessa læknadruslur sem ekki gátu þjónustað hans háting alveg strax.  Á milli skammana hótaði hann alltaf að verða sér úti um byssu og skjóta allt og alla.  Ég þakkaði mikið fyrir það þessa nótt að skammir þessar fóru fram á íslensku svo að svíarnir skildu þær ekki alveg þó að vissulega skildu þeir tóninn og svipbrigðin hjá þessum útúrdrukkna einstakling.  

Þegar hann svo loksins komst að voru saumuð nokkur spor til að koma saman nokkuð djúpum skurði.  Læknirinn tók mig svo á eintal og spurði hvað hefði gerst þar sem honum virtist sem að um hnífskurð væri að ræða og það yrði þá að tilkynna.  Ég man að ég skammaðist mín mikið þegar ég sagðist ekkert vita hvað hefði gerst (sem var sannleikurinn) og  ég tók í mínum brenglaða huga á mig ábyrgðina fyrir að vita þetta ekki sem og ábyrgðina á því að hann var yfir höfuð drukkinn og reiður.  Já hve brengluð hugsun hjá þolanda getur orðið er ekki auðvelt að skilja - jafnvel ekki fyrir mig sem þó hef upplifað þetta á eigin skinni.

Það var kominn morgun þegar við loksins komum heim og þá tóku við stórþrif hjá mér þar sem íbúðin leit út eins og sláturhús.  Herrann skreið þó upp í rúm og átti óskaplega bágt þennan dag og næstu daga - hafði einstakt lag á að nýta nú að hann var slasaður til að láta þjóna sér extra.  Ég fann á gólfinu glerbrot sem sennilega hefur orsakað þennan skurð.  Sennilegast þykir mér að honum hafi ehv orðið  uppsigað við húsráðendur og slegið í gegn um rúðu sem hefur brotnað með þessu afleiðingum.  Ég fékk þó aldrei að vita hvað gerðist þar sem að nágrannan sá ég ekki aftur og herrann mundi ekki hvað hafði gerst að eigin sögn.  Ég veit ekki hvort hann í raun mundi það ekki eða þótti bara hentugt að muna það ekki.

Hins vegar er þetta dæmi um brenglaða hugsun mína á þessum tíma þar sem að ég tók á mig ábyrgðina á þessu atviku og skammaðist mín lengi á eftir gagnvart nágrannanum - sem olli því að ég var bara glöð að þurfa ekki að sjá aftur - sem og gagnvart nágrannakonu minni sem hafði hjálpað mér að koma honum til læknis.  Ég ætlaði varla að þora að horfast í augu við hana aftur vegna skammarinnar og bað hana margsinnis afsökunnar á því að hafa vakið hana og sett hana í þessar aðstæður.  Herran hins vegar bað engann afsökunnar (enda sagðist hann ekki muna eftir neinu og þá hafði jú ekkert gerst - og ef ehv hafði gerst þá var það mín sök eins og vanalega).

Vonandi sýnir þetta litla sæmi ykkur hvernig síðblindur einstaklingur getur virkað og sýkt umhverfi sitt sem og hvernig þolandi hans brenglast í hugsun og jafnvel tekur á sig alla ábyrgð þess sem miður fer. 

Siðblinda eða?

Jæja nú reynir á hvort ég kann að setja inn videó.  Ég bara verð að setja þetta hérna inn og hvet ykkur eindregið til að gefa ykkur þessar 8 mínútur og horfa á þetta.  Þetta sýnir mjög vel hegðun ofbeldismanns og hvernig hann afsakar sína hegðun algjörlega og segir sökina liggja hjá konu sinni.  Slíkt er fylgjandi flestum ofbeldissamböndum og mjög einkennandi fyrir ofbeldishegðun.  Þeir sem ofbeldi beita nefnilega taka ekki ábyrgðina á ofbeldinu eða hví því er beitt heldur setja þeir orsökina algjörlega á þolandann eða jafnvel einhvern annan en þolandinn fær þá að kenna á ofbeldinu.

Einnig sýndir þetta mjög vel þá meðvirkni og blindu sem þolandinn er haldin.  Hún hefur reynt að finna sér afsökun fyrir hans hegðun og afsökun til að vera kjurr í sambandinu.  Það er nefnilega því miður svo að þrátt fyrir allan ótta og slíkt sem þolandinn finnur í sambandinu þá er óttinn við hið óþekkta enn sterkari.  Hið óþekkta er þá í þessi tilfelli líf án ofbeldismannsins.  Þennan ótta er líka oft búið að innræta þolandanum og segja henni/honum að hún muni aldrei getað verið ein, aldrei séð um börnin, aldrei staðið undir heimili fjárhagslega og svo framvegis.

Tvær hliðar myntarinnar

Ég hef fylgst með hvarfi Englu litlu í Svíþjóð eins og sennilega svo margir.  Var að lesa aftonbladet í dag og sá þar viðtal við bróður morðingja hennar.  Þessi bróðir er í áfalli eins og fjölskylda hans öll og vinir.  Það grunaði engann að hann hefði þessa myrku hlið að geyma.  Sú hlið sem hann sýndi fjölskyldu og vinum var hinn dagsfarsprúði og hjálpsami einstaklingur sem allir álytu hann því vera.  Reyndin var hins vegar önnur og virðist ekki enn vera komið í ljós með öll þau ódæðisverk sem hann hefur framið.

Þetta er nefnilega yfirleitt staðreyndin með ofbeldismenn (og konur).  Jafnvel nánustu aðstandendur og vinir hafa ekki séð nein merki annars en að viðkomandi hafi að geyma góðan samfélagsþegn.  Staðreyndin er samt sem áður svo allt allt önnur.  Það voru ekki margir sem sáu til dæmis ofbeldismanninn í mínum fyrrverandi.  Það var nefnilega sú hlið sem hann sýndi aðeins mér og var nú yfirleitt passasamur upp á að ekki væru vitni af þeirri hlið hans.  Þeir vinir og ættingjar okkar sem sáu að ekki var allt með felldu í okkar sambandi höfðu þrátt fyrir það ekki hugmynd um hve slæmt ástandið var.  

Það ættu allir að hafa í huga að sá sem beitir ofbeldi leggur sig yfirleitt fram við að sýna allt aðra hlið á sér við aðra en þolandann.  Það er því miður staðreynd.  Samt sem áður staðreynd sem að flestir ýta frá sér og ráðast jafnvel á þolandann með skömmum og vantrú ef viðkomandi reynir að segja frá sinni hlið.  Munum að hlusta vel ef einhver segir frá ofbeldi - jafnvel þótt ofbeldismaðurinn (eða konan) sé okkur nákominn og við eigum mjög erfitt með að trúa að viðkomandi eigi til slíka hlið.  Það er nefnilega ekki þar með sagt að sú hlið sé ekki til - hún hefur bara verið öllum öðrum falin en þeim sem þurfti að líða fyrir hana. 

Munið að hlusta þegar og ef einhver kemur og segir ykkur frá upplifun ofbeldis. 

Við getum haft áhrif til batnaðar

Ég hef áður sagt ykkur frá því átaki og langar til að setja hérna inn bréfið sem kom í dag til að minna mig á þetta átak.  Bréfið höfðar einstaklega til mín þar sem að ég er nýlega orðin mamma og skil nú loksins til fullnustu hve djúp móðurtilfinningin er.  Get því fyllilega skilið og samþykkt það sem að bréfið segir.

Sælar á sunnudegi,
Það er enginn vafi á að við erum að sjá mikil áhrif þessa átaks okkar. Það sem við biðjum /kyrjum einlæglega fyrir, það birtist og verður að veruleika. Það er því mikil ábyrgð sem fylgir hverri hugsun og ósk sem við berum í brjósti. Stundum sjáum við þetta ekki af því tímasetningin er kannski ekki alveg eins og við viljum, eins og með vorkomuna í dag, þegar allt er aftur orðið þakið snjó.  Vorið er samt handan hornsins , því má ekki gleyma.
Við erum að helga bænir okkar og þrár velfarnaði allra kvenna, hér á landi og í öllum löndum, ungum sem gömlum, ríkum sem fátækum, þeim sem við þekkjum og þeim sem við þekkjum ekki neitt.
Lítil saga:
Við sonur minn áttum samræður um daginn þar sem hann segir við mig: "mamma hættu að láta tilfinningarnar hafa áhrif á þig." Mig langaði  svolítið til að hlægja, en varð mér samt umhugsunarefni. Allt sem að honum snýr mun alltaf hreyfa við mér tilfinningalega afþví að hann er barnið mitt. Börnin geta ekki skilið hvaða tilfinningar mæður hafa til þeirra. En það kemur alltaf að þeim tímapunkti sem þarf að sleppa tökunum og treysta að þau rati rétta leið í lífi sínu, hætta að ráðskast með þau, en ekki hætta að elska þau.
Flestar mæður þekkja þessa tilfinningu að vilja  vernda barnið sitt og hlífa því helst við öllum áföllum.
Það hafa óteljandi listamenn og skáld tjáð sig um móðurástina. Nú vil ég ekki verða of væmin, en um leið vil ég segja að móðurástin er raunverulegt og stórkostlegt afl sem við sem konur höfum aðgang að. Því miður hefur þessi gríðarlegi kraftur sem býr með okkur sem konur þ.e. krafturinn til að elska, oft verið misskilinn, mistúlkaður, svívirtur, misnotaður, bundinn í fjötra og snúist upp í andstæðu sína. En móðurástin ef hún fær að dafna og vaxa á eðlilegan hátt og við ræktum hana og virðum, verður hún að djúpri umhyggju fyrir, ekki bara börnunum okkar, heldur öllu fólki og öllu lífi. Í samræðunum við son minn uppgötvaði ég hvað við konur eigum mikinn fjársjóð sem er oftast falinn fyrir öðrum, en verst þegar hann er falinn fyrir okkur sjálfum. Minnum hverja aðra á hvað við erum ríkar í hjartanu og hvað það er mikils virði.

Hér er póstur sem ég fékk sendan og ætla að láta fylgja með.



Vissir þú.....


  .... að ef gínur í búðum væru raunverulegar konur væru þær of grannar til þess að fá blæðingar?

  .... að af 3 milljörðum kvenna í heiminum eru aðeins u.þ.b. 10 súpermódel?

  .... að Marlyn Monroe notaði stærð 14 (ameríska) og hafði alla karlmenn í vasanum án þess að nokkur kvartaði yfir kílóunum á henni?

  ....að ef Barbie væri alvöru kona væri hún svo vansköpuð að hún yrði að ganga á fjórum fótum?

  .... að konur eru að meðaltali 65 kíló (ekki hávaxnar) og nota stærðir 12 til 14 (amerískar)?

  .... að ein af hverjum 4 konum á háskólaaldri þjáist af einhverskonar átröskun?

  .... að fyrirsæturnar í glanstímaritum og sjónvarpi eru lagaðar til í tölvu eða fiffaðar með lýsingu og ljósmyndatrikkum?

  .... að rannsóknir hafa sýnt að fimm mínútna lestur glanstímarita veldur þungu skapi, skömm og sektarkennd hjá um 70%kvenna

  .... að fyrirsætur fyrir 20 árum voru 8% léttari en konur almennt?

  .... að fyrirsætur í dag eru 23% léttari en konur almennt?


  Fegurð konunnar er ekki hægt að smækka niður í mælieiningar heldur felst hún í þeirri útgeislun sem ástin á sjálfri sér veitir hverri og einni.

  -Fegurð felst í þroska og góðri sjálfsímynd og fer einungis batnandi með árunum.

  -Spurningin er ekki um fatastærðir, kílóafjölda, hæð eða háralit, heldur er hún spurning um að læra að elska sjálfa sig frá toppi til táar.

  -Hjálpumst að við að ýta undir góða sjálfsímynd hvorrar annarar. Við erum allar æði...........og ekki gleyma því!

 

Algjört orkuleysi

Ætli það sé nýja happatalan sem fer svona með mig??  hmmmmm neeeee varla   Hugsa nú frekar að það sé ein ung dama sem er búin að vera frekar óróleg á nóttunni sem sé orsök þess að mamman er búin að vera eins og undin tuska í dag.  Húsbandið var svo elskulegur að lofa mér að sofa út í morgun - en auðvitað vaknaði ég eldsnemma samt.  Skreið hérna fram og var eins og aðframkomin eyðimerkurbúi og henti mér í ísskápinn að finna góðan og svalandi appelsínudjús.  Hef svo haft glas við höndina í allan dag og mikið er þetta gott. 

Þetta orkuleysi í mér reyndar olli því að ég ákvað að vera voða dugleg og láta verða að því að sauma gardínur fyrir svefnherbergið úr efni sem ég verslaði mér í vikunni.  Svo núna eru komnar nýjar gardínur og vonandi gera þær það sem þær eiga að gera og halda byrtunni úti sem lengst svo famelían fái betri svefn.  Þetta er nú ótrúlegt - maður bölvar myrkrinu allan veturinn og er svo barasta ekkert sáttur þegar sólin fer að vekja mann á morgnana   Eða réttara sagt þá er ég nú orðin svo lífsreynd að ég læt sólina lítil áhrif hafa á mig en litla skottið kann ekki á svona bjart klukkan 6 dæmi og er vöknuð með sólinni.  Mamman ekki mjög sátt svo núna er reynt að fela sólina aðeins lengur á morgnana

Annars er mikið búið að vera að brjótast í kollinum á mér síðustu daga og ég er búin að sjá að ég fylgi ótrúlega þeim munstrum sem upp eru gefin um ýmis mál.  Blogga kannski meira um það seinna.

Eigið góða helgi elskur

En hvernig á að manna fleiri leikskóla??

Þegar ekki gengur einu sinni að manna þá sem að fyrir eru??  Það gleymist yfirleitt að hugsa út í þau mál þegar svona er slegið upp sem einhverju voða flottu og jákvæðu.  Vissulega flott og jákvætt að það eigi að fjölga leikskólum en er ekki betra að byrja á að manna þá leikskóla sem þegar eru til sem og að sjá til þess að laun starfsmanna á leikskólum verði þannig að í framtíðinni geti fleiri hugsað sér að starfa á þessum vettvangi?  Þannig væri úrræði sem þetta mjög gott mál því þá væri nokkuð öruggt að þessi þjónustu virkilega nýttist foreldrum og börnum.

Leikskólum og dagforeldrum fjölgað