Vandamál eða ekki?

Í dag ætla ég að skrifa hugleiðingar mínar um vandamál.  Það er nefnilega svo að jafnvel minnstu vandamál þvælast fyrir okkur og virðast vera risavaxin og skapa okkur ótta við að takast á við þau.  Við frestum því að takast á við þau og reynum að horfa í aðra átt eða láta sem þau séu ekki til.  Þegar við svo neyðumst jafnvel til að takast á við þau þá komumst við jafnvel að því að það sem virtist risavaxið vandamál var það í raun ekki og tiltölulega auðvelt að leysa það.

Ég hef tamið mér að horfa ekki á vandamál sem vandamál.  Ef maður horfir á þau sem slík þá veldur það því að hugurinn fer ósjálfrátt að óttast málið og við frestum því frekar að takast á við þau.  Ég kýs að horfa á þetta sem verkefni til að leysa.  Hver kannast ekki við að ráðast með gleði og eftirvæntingu á verkefni eins og sudoku eða einhverja þraut?  Mundi sá hinn sami ráðast með sömu gleðinni á þessi atriði ef þau hétu vandamál?  Nei ég held ekki.  Því er mun betra að horfa á hlutina sem verkefni og þrautir til að leysa í stað þess að horfa á þá sem vandamál.  Þannig erum við strax búin að breyta viðhorfi okkar til viðkomandi máls og eigum mun auðveldara með að leysa það.  Svo er einnig gott ráð að skipta því sem virðist vera risa þraut í okkar augum upp í smærri hluta og leysa bara smá brot í einu.  Með þeim hætti komumst við oft að því að þrautin er leyst löngu áður en við höldum og margir hlutar hennar leysast um leið og maður leysir einn hlutann.

Einnig er gott að þjálfa sig upp í og hafa ávallt í huga að það er engin skömm í að fá aðstoð við að leysa verkefni ef á þarf að halda.  Oftast er sá sem beðinn er um aðstoð bara stoltur og ánægður með að veita þá aðstoð svo við getum horft á þetta sem svo að við séum að gefa viðkomandi tækifæri til að gera góða hluti.

Ég veit af eigin raun að það getur virst vera algjörlega óyfirstíganlegt vandamál að slíta sambandi við ofbeldismann.  Því frestar maður því endalaust þrátt fyrir að vita innst inni að þú verðir að gera það.  Stundum frestast þeir hlutir alveg því miður.  Það hefur hjálpað mörgum að spurja sig spurninga eins og:  Vil ég vera í þessum aðstæðum þegar ég verð 50 ára, 60 ára, 70 ára?  Vildi ég sjá vinkonu mína í þessum aðstæðum?  Einnig hefur það reynst mörgum góð hjálp til að meta stöðuna að fara yfir spurningarlista sem meðal annars er hægt að sjá á www.styrkur.net undir spurningarlistar.  Einnig að lesa yfir byrtingarmyndir ofbeldis sem sjá má á www.kvennaathvarf.is.

Það er einnig hægt að sækja sér stuðning og hjálp hjá samtökunum sem eru í tenglum hér til hliðar og er engin skömm að því að sækja sér upplýsingar og stuðning þangað.  

En í hvaða aðstæðum sem við erum og hvað sem við ákveðum að gera þá er mín reynsla að það auðveldar manni mikið að horfa á hlutina sem verkefni í stað vandamála.

Aðeins meira um lausn vandamála eða verkefna:

Gagnlegar leiðir til lausnar á vandamálum

 

Fyrsta reglan er að fyllast ekki skelfingu – verið róleg – notið skynsemina – þið þurfið á henni allri að halda.  Staldraðu við – taktu naðusynlegan tíma til að líta raunsætt á vandamálið.  Vertu viss um að þú sjáir það eins og það er og látir ekki skelfinguna magna vandamálið úr öllu samhengi (taktu lífinu með ró).

 

Leifðu þér ekki að láta vandamálið vaxa þér yfir höfuð. Vertu ekki dramtísk/ur. Segðu sjálfri/sjálfum þér stöðugt að þú getir ráðið við þetta.

 

Æfðu þig að draga úr rugli. Vandamálið þvælist venjulega í ruglinu svo þú skalt draga úr rugli. Ein leiðin er að taka blað og penna og skrifa niður allar hliðar vandamálsins. Þetta er ein besta leiðin til að hægja á sér svo þú getir tekið rétta ákvörðun í málinu og einnig sérðu það í skýrara ljósi.

 

Öll vandamál hafa einhvern leysanlegann þátt. Leitaðu að lausn – ekki endilega á öllu vandamálinu, en leitaðu að fyrsta skrefinu – og svo næsta skrefi – venjulega er það svo að ef hluti vandamálsins leysist heldur það áfram að leysast þar til ekkert vandamál er eftir. Gerðu þig ánægða/n með að leysa einn þátt vandamálsins í einu  (taktu hlutina í réttri röð).

 

Stundum er gott að æfa innri hlustun. Stundum finnur þú að þú heyrir ekki nóg með ytra eyranum en, ef svo má að orði komast, ytra eyranu og þú finnur svarið í sjálfum þér.  Sestu niður einsömul/einsamall og hugleiddu vandamálið í þögn.

 

Stundum þarftu að hætta að reyna að gera allt á eigin spýtur. Ef þú hefur reynt og vandamálið leysist ekki skaltu biðja einhvern annan um hjálp. Við reynum oft að leysa vandamálin í lífi okkar aðeins með því sem við vitum. Stundum kemur svarið í ljós ef við bara spurjum aðra um ráð og við spörum okkur gríðanlegann tíma, rugling og ónauðsynlegar áhyggjur.

 

Slepptu eftirmælum. Hættu að segja – því ég gerði þetta – því ég gerði þetta ekki – eða, hefið ég nú bara - o.s.frv.  þú getur ekki breytt fortíðinni eða endurlifað hana.  Þú verður að vinna úr vandamálinu frá þeim stað sem þú ert staddur í því núna.

 

Spurðu sjálfa/n þig alltaf – hver er ábyrga aðgerðin í þessu máli? – hvað er raunhæft?

 

Haltu hugsunum þínum á réttum kyli. Haltu áfram að trúa á árangur og haltu í starfsgleðina því að hún getur verið ákaflega gagnleg til að leysa vandamálin.

 

Athugasemdir

[Saumakonan, 3.10.2007 kl. 13:35]

Alltaf jafn þarfleg ráð frá þér....  vandamálin geta stundum virst óyfirstíganleg en það þarf að setjast niður og hugsa málið í staðinn fyrir að rjúka í eitthvað í snarhasti sem maður kanski sér eftir seinna meir. 

Kostir og gallar... úff er einmitt með eitt "lítið" vandamál núna sem ég er að berjast við að reyna að leysa en sé ekki alveg hvernig á að púsla öllu saman í því máli.